Black Country Communion

Na początku wydawało mi się, że będzie to kolejny nic nie znaczący projekt, w którym uczestniczy Hughes. Na przestrzeni lat ma ich przecież już tak wiele na swoim koncie, przypomnieć można np. HTP, współpracę z Tommym Iomim, czy nawet taką egzotykę jak "disco" z KLF. W większości nieudane to przedsięwzięcia, które często były dla Glena po prostu ucieczką w pracę, byle trzymać się jak najdalej od dawnego narkotykowego nałogu.

Tym razem jednak jest inaczej. Wraz z Derek-iem, Joe i Jasonem udało mu się stworzyć zespół, który brzmi rewelacyjnie. Mocno, bluesowo, z domieszką soul i funky, ale także bardzo klasycznie - kto jednak jak nie oni ma prawo garściami czerpać z dokonań Led Zeppelin i Deep Purple?

Mocne uderzenia Jasona jak żywo przypominają przecież jego ojca. Glenn - stary dziadek, a jednak wokalnie znowu powala mnie na kolana. Jest w formie, szaleje jak w 74-tym, podczas California Jam. Joe raz po raz "posyła" nam świetne riffy i solówki, słychać w tym Page'a, ale słychać także duużoo bluesa. Bonamassa znakomicie śpiewa - świetnie uzupełniają się Glennem. Tworzą piękne melodie i stanowią siłę "napędową" BCC. Zgrany z nimi jest także klawiszowiec Derek Sherinian (występował m.in. z Alice Cooperem i Dream Theater). Posłuchajcie jego gry np. w "The Outsider".

To wszystko jednak za mało. Przecież już tyle supergrup zakończyło swoją działalność fiaskiem lub totalną klapą. Oni oprócz brzmienia mają jednak wspólnie to "coś". Po prostu Ci muzycy w tej konfiguracji pasują do siebie. Pomimo tego, że grają bardzo klasycznie tworzą dla nas nowy muzyczny świat.

Do tej pory myślałem, że nikomu tak do końca się to nie uda - odtworzyć na płytach i na scenie energię i klimat z lat 70-tych. Niewykonalne? A jednak, za każdym razem, gdy sięgam po muzykę BCC dostaję dawkę grania, którego na próżno szukać wśród dzisiejszych młodych zespołów. Polecam - koniecznie posłuchajcie Black Country Communion!

PS. Nowa trzecia płyta być może ukaże się jeszcze w tym roku!